Soms krijg je een bericht dat je niet kunt bevatten. Op woensdag 31 maart kregen we zo’n bericht. Onze fijne collega Jonas was een dag eerder overleden. We wisten al een tijd dat dit nieuws een keer zou gaan komen, Jonas was immers al ruim twee jaar ziek en de vooruitzichten waren slecht. Maar om op zo’n manier afscheid te nemen van een collega, die in de kracht van zijn leven staat, daar kun je je niet op voorbereiden.
Jonas werkte al een hele tijd bij Zwerfkei en was een absolute specialist op onze rugzakken-afdeling. Maar, zoals bij velen in ons team, was zijn specialisme niet gebaseerd op droge productinformatie. Jonas deed één ding veel liever dan het verkopen van outdoorspullen, ze gebruiken! Tot op het allerlaatste moment was Jonas “buiten” te vinden, om daar te genieten van alles wat het outdoor-bestaan zo mooi maakt. Het feit dat ze hem op het allerlaatst, letterlijk, nog uit de Biesbosch hebben moeten halen, om hem naar het ziekenhuis te brengen, illustreert dat.
Ook tijdens zijn ziekte hield Jonas contact met zijn collega’s en met enige regelmaat vonden we hem ineens terug op de werkvloer, even een paar uur werken… Dat waren hoopvolle momenten, we hadden hem graag op een zeker moment weer gewoon in ons midden gehad.
We gaan Jonas vreselijk missen. Als collega, maar voor veel van ons ook als vriend. En dat is prachtig om vast te stellen: dat je in je werk van alle dag een echte verbinding hebt weten te maken, die boven collegialiteit uitstijgt.
Dag lieve Jonas!Je Zwerfkei-collega’s
